PO CO WRACAŁA?
„Jeśli tam wracała, to widocznie jej się podobało”, „Przecież 12-letnia dziewczynka po pierwszym gwałcie powinna być w takim szoku, że każdy by zauważył, że stało się coś złego”, „Powinna wstać i wyjść, i od razu to zgłosić”, „Nagle sobie przypomniała, po tylu latach?”, „Teraz mówienie, że było się molestowanym jest modne”, „Gdyby mu nie dała, to by nie wziął” – to tylko kilka komentarzy pojawiających się pod kolejnymi wiadomościami o ofiarach molestowania przez duchownych na katolickich portalach internetowych. Mam wrażenie, że więcej współczucia i zrozumienia dla ofiar można znaleźć na stronach świeckich lub wręcz antyklerykalnych. A my, bez winy, rzucamy kamieniem… w ofiarę.
Nie podobało jej się. Wracała, bo sprawca przywiązał ją emocjonalnie, szantażował, zastraszał i nie pozwalał odejść. Wracała, bo ufała, wierzyła, wiernie chroniła „tajemnicy”, w poczuciu winy, że jeśli prawda się wyda, to on straci dobre imię. Czuła, że stało się coś złego, ale skala tych przeżyć była tak wielka, że mechanizmy obronne nie dopuściły krzywdy do świadomości. Dodatkowe manipulacje sprawcy i zapewnienia, że wszystko jest w porządku, powodują, że dziecko nie jest zdolne do takich reakcji, jakie nam, dorosłym, wydają się oczywiste. Powinna zgłosić, powinna uciec, powinna krzyczeć, powinna… ale zwykle sprawcy ze swoim wyrachowaniem lub intuicją wybierają ofiary, które nie mają dokąd pójść po pomoc, nie mają oparcia w bliskich, nie mają pewności siebie, nie mają naturalnych predyspozycji, żeby się uratować. A każde nasze „powinna” jest oczekiwaniem, oskarżeniem, które może w ofierze wzmacniać niesłuszne poczucie winy i odpowiedzialności za krzywdę, jaką jej wyrządzono. Tymczasem winny jest zawsze sprawca!
(…)
Przeczytaj wzruszające świadectwo Oli, ofiary molestowania, jakie zamieszczamy w numerze 3/2021 „LaSalette” Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej z tematem przewodnim <<Głos pokrzywdzonych>>.
Zostań prenumeratorem naszego saletyńskiego dwumiesiecznika!
Szczegóły – >TUTAJ
.
.
